We zijn weer thuis!

We zijn weer thuis!

Hallo allemaal,

 Dit is alweer het laatste verslag van onze reis. Het gaat wel hard he ?

De reis gaat nu naar Kuala Lumpur, de stad waar we onze reis begonnen. We hebben bij de receptie een taxi geregeld om ons naar het vliegveld in Sandakan te brengen.  Na de lunch vertrekken we met dezelfde chauffeur die ons ook tijdens de tour van de dag ervoor reed, een leuke kerel, er is ook een andere werknemer bij die net met een groep italianen klaar is. Hij gaat naar huis om uit te rusten voor de volgende groep, een mooie gelegenheid om weer wat info te vergaren voor Monique ( toch een beetje beroeps misvorming he). Op het vliegveld aangekomen  laten we de bagage sealen en dan door naar de gate om er achter te komen dat de vlucht weer vertraging heeft, waardoor air asia met stip op nummer 1 komt als het gaat om te laat komen.

Het zijn geen dramatisch lange vertragingen ..maar toch.. Bij de beveiligingsscan kom er achter dat mijn telefoon met de nederlandse simkaart weg is, ik heb geen idee wat er gebeurt kan zijn, het enige wat ik kan doen is mijn zwager Rob een bericht sturen waarna hij de kaart laat blokkeren, waarvoor dank. Als we eindelijk in het vliegtuig zitten zien we veel vogels bij de startbaan, het zijn een soort minireigers, dezelfde die we tijdens boottochten hebben gezien en die door de gidsen als “most common bird in Borneo” werden aangemerkt. Nou..…dat klopt dus!

Monique merkt op dat er wel een in de motor kan komen en op dat moment denk ik ” ja hoor tuurlijk”! Maar je snapt het zeker al, tijdens het opstijgen horen we een knal en daarna een vreselijke stank in de cabine. Die stank, zo horen we even later van de stewardess , komt van een vogel die geroosterd is in de motor, we hebben een birdstrike gehad. We vliegen door naar Kota Kinabalu waar de motor nagekeken moet worden en na een uur vertraging gaan we weer verder. In Kuala Lumpur met de taxi naar hotel dat , en dat is toevallig, tegenover ons vertrekpunt, in Chinatown ligt met aan de achterkant P(B)etalingstreet. Hier staat ‘s avonds de hele straat vol koopwaar, voornamelijk merkartikelen die allemaal, absolutely fake en real copies zijn. En dat zie je natuurlijk weer terug in de prijzen die ook nog eens onderhandelbaar zijn.  Daar maakt Monique weer goed gebruik van ….we kopen natuurlijk niks want dat mag niet! Die dag hebben we ook een stadstour gemaakt met de hop on hop off bus, erg leuk om te doen ! We zijn naar het vogelpark geweest waar we eindelijk de horn(y)bill hebben gezien.  Little India is ook erg mooi, Monique heeft daar in een salon ,in een rijk gestoffeerd en kleurig ingerichte salon, het haar en haar nagels laten doen. De laatste dag zijn we nog snel naar de Petronas Towers gegaan voor wat laatste foto’s en dan naar het vliegveld, nu met trein en bus (voor 2,50 euro voor ong. een rit van 60 km) die ook weer perfect op tijd zijn. We gaan vlot door de check-in en beveiliging en zitten mooi op tijd aan boord, hetgeen absoluut geen straf is, er is weer een keur aan vertier in het multimedia systeem dus vervelen is er niet bij. Nadat we zijn opgestegen komt al gau het verfrissende handdoekje en de menukaart…..wijntje erbij? Ja graag!

 Na een soepele vlucht komen we in Dubai, hier moeten we overnachten en begeven ons naar de douane met alleen de handbagage, lekker vlot zou je denken, niet dus, bij Monique gaat alles goed, maar zodra ik me bij de Arabier vervoeg en mijn papieren afgeef begint ie heel moeilijk te kijken en van alles in te toetsen waarna hij nors zegt dat ik naar balie 1 moet. Tegen stribbelen heeft niet veel zin besluit ik en loop naar balie 1 en daar zit…….niemand. Het hekje is dicht, er komt een beveiliger naar me toe en ik zeg dat ik hier heen getuurd ben door balie 30, na wat heen en weer gezwaai mag dan bij balie 3 komen en kan zo doorlopen, ik weet nog steeds niet wat er mis was. Als we de enorme terminal uitkomen lopen we tegen een muur van warmte en heel veel taxi’s op. Ook vallen de roze vrouwentaxi’s op alleen waar gesluierde vrouwen instappen. Wij moeten de shuttle van ons hotel hebben die even later komt en ons naar het hotel brengt, de rit duurt ongeveer 20 minuten terwijl het hotel hemelsbreed 900m van de terminal ligt, maar lopen is ‘not done’ hier, het valt door de enorme hitte ook niet mee denk ik. Een uiterst vriendelijke jongen uit India checkt ons in . Na een goede nachtrust worden we door de shuttle om 6.30u weer bij het vliegveld afgezet en gaat het verder naar Amsterdam. Waar we mooi op tijd aankomen voor onze trein naar Zwolle en Ommen.

 Op station Ommen staan de ouders van Monique en Paco op ons te wachten, we zijn weer thuis!

Dan ben ik nu toe aan een kleine evaluatie van drie weken Maleisie en Borneo. Het vliegen met de A380 is geweldig, de uren tikken ongemerkt voorbij, Kuala Lumpur moet je zeker gaan bekijken. Het is een stad in beweging waar iedere cultuur goed tot zijn recht komt. Kota Kinabalu hebben we minder leuk gevonden, maar dat kan natuurlijk ook aan ons liggen. Wat betreft natuur steekt Borneo er boven uit. Alles gaat strak op tijd, behalve bij Air Asia, waar de beveiliging wel weer goed werkt...Het leatherman tooltje dat ik was vergeten uit de heuptas te verwijderen werd feilloos gevonden en in beslag genomen door de, ook hier weer, vriendelijke beambte. Wat overheerst is de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de bevolking en ook de samensmelting van culturen in Maleisie is in onze ogen helemaal gelukt..

We hebben een heel goed gevoel overgehouden aan de reis, wat vooral ook bij is gebleven is de tevredenheid van de bevolking over het land en zijn regime, wat best  streng en repressief is, maar voor iedereen die zich aan de regels houdt heel goed toeven.